۶ دلیل درباره غربت شهدای هفتم تیر در عرصه فرهنگ و هنر/ چرا مدیران سینمایی و هنرمندان ما از تجربه موفق «لینکلن آمریکایی» درس نمی‌گیرند؟

در سراسر جهان نمونه‌های موفق بسیاری از تولید آثار سینمایی درباره شخصیت‌های بزرگ و چهره‌های سیاسی آن کشورها وجود دارد که شاید بارزترین نمونه این موضوع را بتوان آبراهام لینکلن شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا دانست که توسط یکی از مخالفینش ترور شد و پس از آن آثار سینمایی و تلویزیونی متعددی در ارتباط با او تولید شده است؛ پس ما نیز با توجه به این نمونه‌های موفق خارجی می‌توانیم این تجربه‌ها را در داخل کشور تکرار کنیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرویس فرهنگی فردا؛ احسان سالمی: سال گذشته بود که مقام معظم رهبری در دیدار با خانواده شهدای هفتم تیر با اشاره به کم‌کاری‌های صورت گرفته در معرفی شخصیت شهدای این واقعه فرمودند: «بعد از گذشت ۳۵ سال هنوز یک فیلم سینمایی یا یک نمایش یا یک رمان درباره حادثه هفتم تیر و شهید بهشتی و شهدای این حادثه نداریم و اگر این حادثه تاکنون زنده مانده است، فقط به دلیل روحیه انقلابی خود مردم است.»
طرح این موضوع از جانب ایشان باعث شکل‌گیری بحث‌های مختلفی از جانب رسانه‌ها و فعالین فرهنگی در ارتباط با این موضوع شد. بحث‌هایی که البته در نهایت و در مرحله عمل خروجی پیدا نکرد تا با گذشت یکسال از حرف ایشان هنوز هم پاسخ مناسبی به مطالبه ایشان در این زمینه داده نشود.
در تحلیل این موضوع چند نکته مهم و اساسی وجود دارد که نباید از آن غافل شد:
۱. اسطوره‌ها و بزرگان سیاسی و مذهبی در همه جای دنیا به عنوان نمادهای یک ملت شناخته می‌شوند. نمادهایی که معرفی آن‌ها به نسل بعدی به عنوان پایه‌هایی برای شناخت تاریخ کشورشان در همه جای دنیا جزئی از وظایف مشترک دولت‌ها و اهالی فرهنگ و هنر محسوب می‌شود؛ پس برای مطالبه در این زمینه هم باید دولت‌ها پاسخگو باشند و هم هنرمندان.
۲. یکی از اصلی‌ترین بهانه‌های مطرح شده از جانب هنرمندان برای عدم ورود به این حوزه؛ جذاب نبودن این سوژه‌ها برای مخاطب امروز سینما و ادبیات است. بهانه‌ای که این روزها در ارتباط با تولید آثار دفاع مقدسی نیز شنیده می‌شود؛ در حالی که مروری ساده بر تاریخچه زندگی شهدای واقعه هفتم تیر نشان می‌دهد که زندگی هرکدام از این شهیدان بزرگ؛ دارای ظرفیت‌های دراماتیک بسیاری است که قابلیت تولید چندین فیلم سینمایی و نگارش رمان‌ها و داستان‌های بسیاری را دارد.
۳. در سراسر جهان نمونه‌های موفق بسیاری از تولید آثار سینمایی درباره شخصیت‌های بزرگ و چهره‌های سیاسی آن کشورها وجود دارد که شاید بارزترین نمونه این موضوع را بتوان آبراهام لینکلن شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا دانست که توسط یکی از مخالفینش ترور شد و پس از آن آثار سینمایی و تلویزیونی متعددی در ارتباط با او تولید شده است؛ پس ما نیز با توجه به این نمونه‌های موفق خارجی می‌توانیم این تجربه‌ها را در داخل کشور تکرار کنیم.
۴. اما در این میان نباید از نقش دولت‌ها در حمایت از تولیدکنندگان این‌گونه آثار نیز غافل شد. نقشی که خود را هم در زمینه حمایت مالی از تولید آثار نشان می‌دهد و هم در زمینه تشویق سازندگان آن‌ها در جشنواره‌ها و رویدادهای مهم فرهنگی و هنری داخل کشور. برای مثال در آخرین نمونه تولید یک فیلم سینمایی از زندگی «لینکلن» که توسط استیون اسپیلبرگ کارگردان شناخته شده هالیوودی ساخته شده بود؛ این فیلم توانست در 15 بخش از جوایز اسکار نامزد کسب جایزه شود و در نهایت نیز دو جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین کارگردانی هنری را دریافت کرد؛ حالا این نمونه را با فیلم سینمایی «چ» ابراهیم حاتمی‌کیا و بی‌توجهی عجیب جشنواره فجر به آن مقایسه کنید تا متوجه کم‌کاری دولت در این حوزه شوید.
۵. نقش دولت‌ها علاوه بر حمایت معنوی از این آثار در بسیاری از موارد به عنوان نقش سفارش‌دهنده تولید اثر به هنرمندان نیز قابل بررسی است. اتفاقی که می‌تواند با تامین منابع مالی و همچنین تحقیقاتی لازم برای تولید اثر در اختیار تیم سازنده قرار بگیرد تا هنرمندان با خیالی آسوده‌تر به تولید این‌گونه آثار بپردازند. نمونه بین‌المللی این موضوع پروژه «آرگو» است که سه سال پیش با حمایت مستقیم دولت آمریکا تولید شد و در یک دروغ تاریخی آشکار؛ به تحریف اتفاقات پیش آمده در جریان تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در ایران پرداخت. جالب آن که در نهایت نیز در همان سال توانست اسکار بهترین فیلم سال را از میشل اوباما (همسر رئیس‌جمهور وقت آمریکا) دریافت کند!
۶. البته با وجود حمایت دولت نمی‌توان نقش حضور موثر و فعال اهالی هنر را در این عرصه نادیده گرفت. درواقع هرچقدر هم که دولت‌ها مایل به سرمایه‌گذاری در این حوزه باشند؛ اگر هنرمندان خود دغدغه و تمایلی برای پرداختن به این موضوعات نداشته باشند؛ نمی‌توان امیدی به تولید آثاری موفق و درخور توجه در این حوزه داشت.

منبع: فردا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۸۲۳۱۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قدردانی از هنرمندان در یک پایگاه مهم موسیقی/ خاطراتی که زنده شد

به گزارش خبرگزاری مهر، خانه‌موزه معین و امیرجاهد روز یکشنبه شانزدهم اردیبهشت به مناسبت چهل و هفتمین سالروز درگذشت محمدعلی امیرجاهد هنرمند برجسته موسیقی ایران، میزبان مهدخت معین (فرزند دکتر معین و نوه استاد امیرجاهد) و همچنین جمعی از هنرمندان موسیقی بود.

در ابتدای این مراسم، مه‌آبادی مجری برنامه ضمن خوشامدگویی، از حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی ایران برای ایراد سخنرانی دعوت به‌عمل آورد.

حمیدرضا نوربخش در ابتدا ضمن خوشامدگویی به حضار گفت: ما امروز دور هم جمع شدیم تا یاد و خاطره هنرمندی بزرگ را گرامی بداریم که حق بسیار بزرگی بر گردن فرهنگ و هنر این سرزمین و هم در شعر و ادب و در موسیقی دارد. به هر حال این منزل و بنا بزرگانی را در خودش دیده است. یادگار ارجمند این هنرمند خانم مهدخت معین فرمودند که هر وقت که در این منزل حضور پیدا می‌کنم، از نو شکفته می‌شوم و خاطرات حضور هنرمندان برایم زنده می‌شود و انرژی و نیروی تازه‌ای دریافت می‌کنم.

موزه‌ای در جنوب شهر که پایگاه مهم موسیقی تهران است

وی ادامه داد: در این منزل بزرگانی رفت و آمد داشته و آثار ارزشمندی در این مکان تولید و یا اجرا شده و فکر می‌کنم به نوعی با تمام این عزیزان هم‌نفس هستیم. خوشحالم که این مکان یکی از پایگاه‌های مهم فرهنگی و هنری شهر است با اینکه در منطقه‌ای واقع شده که شاید گذر عده زیادی از ما به این منطقه نیافتاده است، اما زمانی که بهانه‌های این چنینی برای دورهم جمع‌شدن با اهالی فرهنگ و هنر پیش می‌آید، با عشق و علاقه در این منزل حضور پیدا می‌کنیم. هر زمانی هم که اخباری مبنی بر رخداد اتفاق ناگواری برای این مجموعه می‌شنویم، از اعماق وجود ناراحت می‌شویم اما به هر حال در حال حاضر یکی از پایگاه‌های مهم موسیقی شهر تهران، خانه موزه دکتر معین و استاد امیرجاهد است که این موضوع، مایه مباهات و امید برای اهالی فرهنگ و هنر کشور است. در این مرکز، نسلی تربیت می‌شوند که پرچمداران آینده موسیقی کشور هستند.

نوربخش افزود: بهانه امروز و امشب، چهل و هفتمین سالروز درگذشت بزرگمرد موسیقی ایران استاد محمدعلی امیرجاهد ما است. استاد امیرجاهد نیازی به توصیف ندارد و ما از دوره قاجار به بعد، بعد از عارف و شیدا، تعداد انگشت‌شماری تصنیف‌ساز برجسته داریم. یکی از نام‌های درخشانی که همواره بر تارک موسیقی ایران می‌درخشد، استاد محمدعلی امیرجاهد هستند که تصانیف پرشمار و ماندگاری که نسل‌های مختلف آن‌ها را زمزمه می‌کنند و بارها با تنظیم‌های مختلف بازتولید و بازاجرا می‌شود و نسل‌های آینده نیز آن‌ها را بازتولید خواهند کرد. این‌ها تماما از ذهن و ضمیر بزرگمردی مانند امیرجاهد تراوش شده و بسیار ارجمند و عزیز است. به دلیل اینکه آهنگسازان و تصنیف سازان ما عمدتا موسیقیدانانی بودند که شاعر نبودند و تعدادی کم بودند که شعر و موسیقی را تولید کردند. عارف قزوینی، علی‌اکبر شیدا و استاد امیرجاهد موسیقیدانانی بود که هم ترانه‌سرا و هم آهنگساز بودند به همین علت نیز آثاری که تولید کردند، شنیدنی هستند. در حال حاضر شنیده‌ایم که شهردار محترم منطقه ۱۴ تغییر کرده و جناب شهرابی فراهانی سکان این منطقه را عهده‌دار شده‌اند که در مراسم حضور ندارند و امیدوارم نگاه ایشان بسیار ویژه باشد و کمبودهای قبل جبران شود.

قدردانی از هنرمندی که بر موسیقی و ادبیات اشراف کامل داشت

پس از صحبت‌های حمیدرضا نوربخش، هاتف شرار هنرمند روشن‌دل و شاگرد مرحوم اکبر گلپایگانی روی صحنه آمد و زندگی‌نامه محمدعلی امیرجاهد را شرح داد و افزود: ما قبل از زمان قاجار، ضربی‌خوانی‌ها و تصانیفی را داشتیم و داریم که مشخص نیست چه کسانی آن‌ها را سروده و یا ساخته‌اند اما از زمان مرحوم شیدا و عارف این مسایل آغاز شد و مرحوم شیدا اغلب آثارشان عاشقانه است و مرحوم عارف نیز آثار اجتماعی، سیاسی و حتی عاشقانه دارد اما عاشقانه‌های مرحوم عارف به سیاست و اجتماع روزگار خودش پهلو می‌گذارد.

وی افزود: ملودی‌هایی که مرحوم شیدا و عارف ساختند، در عین حال که بسیار پر مغز و پر معنا و بر اساس ردیف‌ها و دستگاه‌های خودمان است، بسیار دل‌انگیز و در عین حال بسیار ساده نیز هستند و به ندرت پیش می‌آمد که این ۲ عزیز قطعات بسیار پیچیده‌ای را ساخته باشند. اما بعد از این ۲ بزرگوار، به محمدعلی امیرجاهد می‌رسیم که آثار وی، تلفیقی از آثار مرحوم شیدا و عارف است که هم آثار عاشقانه و هم آثار اجتماعی، سیاسی دارد. امیرجاهد جدای از اینکه تلفیق شعر و موسیقی را رعایت می‌کرد، به فکر تقطیع نیز بود و شما زمانی که آثار امیرجاهد را با شعر دیگری نیز می‌گذارید، قابل اجرا و مشخص است که بر ادبیات و ردیف و دستگاه‌های موسیقی اشراف کامل دارد.

پس از صحبت‌های هاتف شرار، این هنرمند به همراه صابر اله‌دادیان (نوازنده تار) و امیر کریمی (نوازنده تمبک) ساز و آواز و یک قطعه از آثار امیرجاهد را اجرا کردند.

خاطره دختر استاد فقید از حضور فرامرز پایور در حیات یک خانه قدیمی

پس از اجرای هاتف شرار، مهدخت معین نوه محمدعلی امیرجاهد گفت: در ابتدا از حمیدرضا نوربخش و مهدی مساح بیدگلی تشکر می‌کنم که در سال‌های اخیر در مسایل مربوط به این خانه‌موزه فعال هستند و در رونق و توسعه آن کوشا هستند و خانه‌موزه به صورت تخصصی خصوصا در اجرای برنامه‌های موسیقی درآمده است. همان‌طور که آقای نوربخش گفت، هنرمندان و استادان موسیقی بزرگی در این خانه‌موزه رفت و آمد داشتند. استاد صبا بارها از صبح روزهای جمعه تا غروب آن روز با استاد امیرجاهد کار می‌کردند و نت‌های تصانیف استاد امیرجاهد را استاد صبا می‌نوشتند. نت‌هایی که ۲ جلد دیوان امیرجاهد وجود دارد، تمام آن‌ها توسط استاد ابوالحسن صبا نوشته شده‌اند.

وی ادامه داد: خاطرم هست که استاد پایور به همراه برخی از هنرمندان و همین‌طور استاد امیرجاهد در روزهای تابستان در حیاط این خانه به نواختن سنتور می‌پرداخت. بعدها استاد امیرجاهد مدت زیادی گرفتار سالنامه پارس بود و پس از آن نیز مشغول تالیف ۲ جلد دیوان شد. البته آقای هاتف شرار در زمینه زندگینامه استاد امیرجاهد خصوصا تصنیف‌سازی ایشان مطالب تخصصی و جدیدی را ارایه کرد که برای بنده نیز جالب بود.

مهدخت معین در پایان یادآور شد: کمپانی فرانسوی پولیفون اثر «نرگس مست» را اجرا کردند که یکی از شاهکارهای استاد امیرجاهد است که این اثر، یک اثر بسیار زیبایی است و با یک صدای بسیار قوی و دلپذیر اجرا شده است.

اجرای نقالی به سرپرستی الهه تاجیک و هنرنمایی الهه تاجیک، سارینا سیفی، حلما یارمحمدی و پرسام علیزاده از دیگر بخش‌های این مراسم بود.

پس از اجرای نقالی، گروه موسیقی «استاد امیرجاهد» به خوانندگی سیدرضا طیبی و نوازندگی حسین روزبهانی (تار)، سعید میرزاحسینی (نی) و امیر کریمی (تمبک) روی صحنه آمدند و قطعاتی از این هنرمند برجسته را اجرا کردند.

در بخش پایانی این مراسم، مجری برنامه از حمیدرضا نوربخش (مدیر عامل خانه موسیقی و عضو هیات‌مدیره خانه موزه دکتر معین و استاد امیرجاهد)، مهدخت معین (فرزند معین و عضو هیات‌مدیره خانه موزه)، حمیدرضا عاطفی (رییس کانون پژوهشگران خانه موسیقی و عضو هیات‌مدیره خانه‌موزه)، کارمین صراف (نوه امیرجاهد و عضو هیات‌مدیره خانه‌موزه)، بیدگلی (عضو هیات‌مدیره کانون مدرسان خانه موسیقی ایران و رییس هیات‌مدیره خانه‌موزه) دعوت کرد تا روی صحنه آمده و با حضور آن‌ها از پوستر ششمین دوره جشنواره ملی موسیقی امیرجاهد رونمایی شود.

در بخش بعدی برنامه از سوسن اصلانی، محمد میرزاخانی، اسماعیل خلج، بهرام گودرزی، ژیوار شیخ الاسلامی و همچنین سیدرضا اسماعیلی (معاون اسبق اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه ۱۴) دعوت شد تا در کنار سایر هنرمندان از مدرسان نمونه سال ۱۴۰۲ خانه‌موزه دکتر معین و استاد امیرجاهدبه جهت دریافت رتبه برتر هنرجویان خود در جشنواره موسیقی امیرجاهد، جشنواره خوشنویسی امام علی (ع) و جشنواره ملی استاد معین و همچنین رعایت آیتم‌های مدنظر طبق آیین‌نامه داخلی خانه‌موزه قدردانی شود.

علی تحریری (نوازنده سنتور)، سیدرضا طیبی (آواز)، حسین باباخانی تیموری (خوشنویسی)، محسن میرحسینی (خوشنویسی)، مهدیه رضازاده (ویولن)، امیرحسین طریقت (تمبک)، زهره حدادی (پیانو)، مرتضی میر (دف)، نعیمه باقری (خوشنویسی)، الهه تاجیک (نقالی)، آمنه خدادادی (گیتار)، مهدی مساح بیدگلی (تئوری موسیقی)، مرجان راغب (سنتور) و آرمین رهبر (تذهیب) از هنرمندان و مدرسان منتخب سال ۱۴۰۲ خانه‌موزه بودند که قدردانی ویژه‌ای از این هنرمندان به عمل آمد.

کد خبر 6098037 علیرضا سعیدی